[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zdaje się, że on już ma podobne doświadczenia za
sobą, pomyślał Gabe. Coraz bardziej intrygowała go
przeszłość Blake'a.
Blake spojrzał na niego.
- Ale chętnie skorzystam z pomocy przy wstawaniu.
Gabe stanÄ…Å‚ po lewej stronie detektywa, Page po
prawej. Przy ich pomocy Blake jakoś zdołał się podnieść
i skłonić nogi do współpracy. Powlekli się w stronę pół-
ciężarówki.
NIE UCIEKAJ PRZEDE MN 197
Para znudzonych nastolatków, z papierosami smętnie
zwisającymi z kącików ust, obojętnie przyglądała się tej
scenie sprzed sklepikiem ze starymi komiksami. Inny
młody człowiek z rzadkimi, splątanymi włosami zbliżał
się do tamtych dwojga, powłócząc nogą. Był bardziej
zaintreresowany widokiem papierosów niż rannym
człowiekiem, prowadzonym przez parking.
Gabe pomyślał, że musi to być wyjątkowo niecieka
wa okolica, skoro widok rannego człowieka budzi tak
niewielkie zainteresowanie. Otworzył drzwi samocho
du po stronie pasażera i zdołał względnie delikatnie
podsadzić Blake'a na siedzenie.
- Zakrwawię panu tapicerkę - ostrzegł go detektyw,
siląc się na uśmiech. - Nie ma pan ręcznika albo czegoś
innego do podłożenia?
- Do diabła z tapicerką - rozzłościł się Gabe. - Pa
ge, pomóż mu zapiąć pas.
Skinęła głową i wykonała polecenie, a potem usado
wiła się pośrodku. Gabe zajął miejsce za kierownicą.
- Widział pan tego człowieka, który do pana strze
lał? - spytał Gabe, zapaliwszy silnik. - Czy to był Win-
gate?
- Nie widziałem - wyznał niechętnie Blake. - Me
chanicy z warsztatu powiedzieli, że facet, który pytał
o samochód Page, nie był podobny do tego z fotografii,
ale to niewiele znaczy. Na zdjęciu widnieje sympatycz
ny młodzieniec. Typ, który kręcił się dziś wokół war
sztatu, miał długie włosy, brodę i ciemne okulary.
198 NIE UCIEKAJ PRZEDE MN
- Co się stało, Blake? - spytała Page.
Blake głęboko odetchnął.
- Ale się wygłupiłem. Wpadłem prosto w pułapkę.
- Jak to?
- Joe, mechanik z warsztatu, powiedział, że facet dał
mu dwudziestkę i kazał zadzwonić, gdyby ktoś pytał
o samochód. Pociągnąłem za kilka sznurków i ziden
tyfikowałem telefon z tym numerem. Automat w pobli
żu warsztatu.
Gabe nawet nie pytał, jakie sznurki Blake ma na
myśli i z kim mógł rozmawiać w mieście, w którym
nikogo nie zna. Uznał, że Page ma rację. Blake istotnie
jest demonicznym facetem. I ma wyjÄ…tkowy fart.
- Automat - ciągnął Blake - stał przed obskurną
knajpą, nieczynną w poniedziałki, więc nikt się tam
nie kręcił. Objechałem to miejsce parę razy, a ponie
waż nikogo nie zauważyłem, zatrzymałem samochód
na parkingu. Do telefonu coś przyklejono taśmą. Po
szedłem sprawdzić. Myślałem, że mam oczy i uszy
otwarte, ale... - Zakończył zdaniem pogardliwym
parsknięciem.
- A co tam było? - zainteresowała się Page.
- %7łółta kartka z czarnym napisem. Tylko dwa słowa:
Gruby błąd". Skoczyłem z powrotem do samochodu,
ale mnie trafił. Odłamek, którym dostałem w głowę,
oszołomił mnie na tyle, że upadłem. Leżałem, udając
trupa, i czekałem, aż tamten mnie wykończy albo wy-
stawi się na strzał. Ale nic z tego. Sukinsyn wsiadł do
NIE UCIEKAJ PRZEDE MN 199
mojego mikrobusu i odjechał. Cholera! Do mojego mi
krobusu!
- Z chaty zadzwonimy na policję - powiedział Gabe
i mocno wcisnął pedał przyspieszenia, nie odrywając
oczu od wstecznego lusterka. - Zgłosimy kradzież pana
mikrobusu, podamy rejestracjÄ™ oraz opis wozu i doda
my, że złodziej próbował pana zabić. Przynajmniej będą
go wtedy szukać. Możemy mieć kłopoty ze skłonieniem
policji do poszukiwań obłąkanego mordercy, ale zło
dziei samochodów raczej się tępi.
- Słusznie - mruknął Blake, bezwładnie oparty o tył
siedzenia. Oczy miał zamknięte.
- Czemu nie zadzwonił pan do nas od razu? - spyta
Å‚a Page.
- Ten drań wyrwał kabel. Musiałem przejść pra
wie kilometr do automatu, przy którym mnie
znalezliście.
- Tak krwawiąc? I nikt nie chciał panu pomóc? - Pa
ge wydawała się mocno zdegustowana, ale niezbyt za
skoczona. Gabe rozumiał jej reakcję, pamiętał bowiem,
co przeszła w ostatnich latach.
- Nie prosiłem o pomoc - mruknął Blake.
. Page położyła mu rękę na ramieniu.
- Przykro mi, Blake. Chciał mi pan pomóc. Nie
zasłużył pan sobie na kulę.
Blake poruszył głową.
- Proszę mnie nie przepraszać. Przecież to nie pani
wina. Winien jest tylko Wingate czy inny facet, który
200 NIE UCIEKAJ PRZEDE MN
pociągnął za spust. Oczywiście, jeśli nie liczyć mojej
głupoty. Nikt mi nie kazał wysiadać z samochodu.
Gabe'owi przebiegło przez myśl spostrzeżenie, że
minie sporo czasu, nim Blake przestanie się dręczyć tym
błędem.
Po drodze do chaty nikt ich nie śledził. Wnieśli Bla-
ke'a do środka i położyli go na łóżku, na brzuchu. Page,
bardziej doświadczona w udzielaniu pierwszej pomocy,
kazała Gabe'owi przygotować coś do zjedzenia i zgłosić
kradzież samochodu, a sama tymczasem wzięła się do
oczyszczania i opatrywania ran Blake'a.
Jeszcze zanim Gabe wyszedł za drzwi, zaczęła wy
głaszać swoje uwagi.
- Tę ranę na głowie powinno się zszyć - powiedzia
Å‚a. - Zostanie panu blizna.
- Blizny są niesłychanie atrakcyjne dla kobiet -
odparł Blake. - Wygląda się z nimi jak tajemniczy
bohater.
- Niech pan nie żartuje - skarciła go Page. -I proszę
się nie ruszać. - Blake cicho zachichotał, mimo że
wzdrygnął się z bólu, gdy Page dezynfekowała ranę
antybiotykiem.
Wbrew okolicznościom, Gabe nie miał najmniejszej
ochoty zostawiać Page w sypialni sam na sam z Bla-
kiem. Oboje dogadywali sobie jak starzy przyjaciele.
Głupiś, pomyślał, kręcąc głową. Czas naprawdę nie
był odpowiedni na odgrywanie zazdrosnego idioty. Pra
wdę mówiąc, Gabe dziękował niebiosom, że Blake nie
NIE UCIEKAJ PRZEDE MN 201
został ciężko ranny albo nie zginął. Naprawdę polubił
tego gościa.
Poza tym oboje z Page pilnie potrzebowali pomocy.
Policjant, z którym przyszło mu rozmawiać, był bar
dzo sceptycznie nastawiony do jego opowieści, zwłasz
cza odkąd Gabe wspomniał, że Blake, czyli ofiara kra
dzieży, jest chwilowo nieosiągalny i nie może złożyć
doniesienia osobiście.
- Jest ranny - wyjaśnił Gabe. - Złodziej usiłował go
zabić.
- Wobec tego wyślę kogoś do szpitala - zaofiarował
siÄ™ policjant.
- On nie lubi szpitali. Opatruje go moja żona.
Jak wypocznie i coÅ› zje, przywieziemy go na poste
runek i tam opowie resztę osobiście. Tymczasem ma
cie opis i numer rejestracyjny skradzionego mikrobu
su. Czy na tej podstawie nie można wszcząć poszu
kiwań?
Po dłuższym przekonywaniu policjant zgodził się
przyjąć doniesienie. Gabe podał numer swojego telefo
nu, żeby można było zawiadomić go o ewentualnym
znalezieniu samochodu.
Gdy wreszcie przerwał połączenie, kilka razy soczy
ście zaklął pod nosem, po czym udał się do kuchni,
gdzie, z myślą o przygotowaniu obiadu, otworzył dwie
puszki z zupÄ….
Coraz lepiej rozumiał Page, która nie miała ochoty
opowiedzieć komukolwiek swojej dziwacznej historii.
20 2 NIE UCIEKAJ PRZEDE MN
[ Pobierz całość w formacie PDF ]